De tijd vliegt voorbij!

Tsjonge wat gaat de tijd toch weer snel zeg.. Ik had me voorgenomen om elke week iets te schrijven maar dit is zoals je wel ziet niet echt gelukt…
Ik moet daarom even terug denken aan de afgelopen 2 weken. Allereerst denk ik terug aan de (mijn)stage. Ik kan je vertellen, het is totaal niet vergelijkbaar met het onderwijs in Nederland.
Elke school in Suriname begint met een ochtend ‘ceremonie/ritueel”; de vlag van Suriname wordt gehesen. Op dat moment zingen de kinderen het volkslied, afsluitend met een gebed. Pas daarna gaan alle kinderen naar hun eigen klas toe. Erg mooi om te zien, hoeveel respect de kinderen hebben voor hun eigen land; je hoort geen enkel kind, het is dan doodstil.
De eerste week heb ik geobserveerd in de groepen 3 en 4. Uiteindelijk heb ik gekozen om verder te gaan met groep 3. Leerkrachten zijn gewend om te doceren, hier bedoel ik mee dat ze niet zo snel een kind individueel begeleiden. De klas is één, er wordt nauwelijks onderscheid gemaakt tussen zwakke en sterke leerlingen.
Wat ook erg normaal gevonden wordt is, dat de leerkrachten de kinderen ‘vragen’ om iets voor hen te doen, zoals bijvoorbeeld eten halen of een schrift pakken, wat dan maar 2 meter van de leerkracht vandaan ligt. Men geeft hier op een autoritaire manier les. Leerkrachten schreeuwen veel naar de kinderen en praten op gebiedende wijs (Ga werken, nu!). Op het moment dat ik zelf voor de klas sta probeer ik dit zo min mogelijk te doen, maar de kinderen zijn dit nu eenmaal gewend, dus ik moet wel.
Ik merk dat ik steeds meer een band met de kinderen krijg. Wanneer je een kind helpt, heb je binnen mum van tijd een hele rij bij je staan. Alle kinderen willen geholpen worden en willen aandacht van jou.
Waar ik nogal van schrok was het niveau van bepaalde kinderen. Gisteren werd er een dictee gegeven. Eerst een aantal woordjes, afsluitend met 3 zinnen. De resultaten van de kinderen waren erg schokkend. Een kind had een aantal letters geschreven in plaats van een hele zin. Andere kinderen hadden woorden opgeschreven die niks betekenden. Dan heb ik het nu alleen over de spelling… Met het rekenen idem. Kinderen beseffen niet wat getallen zijn en wat de waarde is van de getallen. Wanneer de kinderen ‘simpel’ moeten optellen (groepjes van 5) tellen de kinderen 1 voor 1. Wat juist niet de bedoeling is van de oefening. Zo kan ik nog wel even doorgaan…
Ik ben daarom erg zoekende naar wat ik wil;.. Wat wil ik? Wat kan ik voor de kinderen betekenen? Ik wil namelijk graag de kinderen helpen. Het liefst wil ik deze kinderen apart nemen, maar ik weet dat hier te weinig ruimte voor is. Ik ben zoekende om te kijken of ik deze kinderen toch iets ‘bij kan brengen/leren’. De leerkracht lijkt er weinig mee te doen. Ze geeft aan dat deze kinderen nooit opletten en vaak hun werk niet af hebben. Ze wordt boos op het moment dat de kinderen de opdrachten niet af hebben, maar helpt de kinderen verder niet. Wat ook enigszins te verklaren is… aangezien men hier een salaris van 400 euro per maand krijgt. Dit is voor sommigen te weinig om rond te komen. Naast een baan als leerkracht heeft men nog meer baantjes, om de kosten te kunnen betalen. Je kunt je voorstellen dat leerkrachten om deze reden minder energie in de kinderen steken. Om 13:00u is de school uit, je ziet dan ook alle leerkrachten naar huis gaan. Zelden dat een leerkracht langer op school blijft.

Vrijdag(13feb) hadden we onze eerste dagtrip: dolfijnen spotten en kaaimannen vangen. Rond 4u was het zo ver, we vertrokken naar de boot met al mijn huisgenoten en onze huisbaas als gids. Na een half uur dobberen op het water, zagen we in de verte velen dolfijnen. Op een gegeven moment ook om ons heen en met het zonnetje op ons gezicht, maakte dat het uitzicht compleet! Even later kwamen we vissersmannen tegen, die werden omringend door veel dolfijnen. (Zie foto) Ook hebben we de rode Ibis ‘gespot’. Een hele tijd later stapten we uit de boot en bezochten we een plantage. Een vriendelijke man vertelde ons met volle trots over zijn plantages, super interessant en leerzaam.
Het werd al schemerig toen we terug liepen. Eenmaal in de boot, moesten we ons snel omkleden voor de muggen. Lange broeken, lange mouwen en sjaals kwamen tevoorschijn. We aten bij een Hindoestaans gezin. We kregen Surinaams eten voorgeschoteld en als verrassing van onze huisbaas… kaaimannen. Ik had niet gedacht dat kaaimannen zo lekker zouden smaken, net kip! Mmmm…
Na het avondmaal werden we verdeeld over kleine bootjes. In het pikkedonker, voeren we naar de moerassen. Alle ogen van de kaaimannen gaven licht in het donker. Echt leuk om te zien… maar wel spannend hoor. Op een gegeven moment voer ons bootje naar de kant. Ik zag toen nog niet dat mijn huisbaas een kaaiman in zijn handen had. Wij uitstappen…. Oke nu moest ik wel een kaaiman vasthouden… Foto gemaakt en snel gaf ik de kaaiman weer door aan iemand anders. Zo dat kan ik ook weer afstrepen van mijn lijstje.. haha!
Zaterdag(14feb) ging ik naar ‘Zin’(zwembad), geen van mijn huisgenoten wilden mee. Dus ging ik zelf op mijn fietsje naar het zwembad ‘Zin’. Daar waren Laura, Katrien en Fleur. Erg gezellige middag gehad, lekker gechilld aan het zwembad.
s ’Avonds hadden we een poolparty. We vertrokken in een party bus, vergelijkbaar met een ‘tourbus’. We stonden daar op het dek te dansen met kei harde muziek. Dat was ook o zo veilig met vlakke wegen hier……uhum.. je moest je dus goed vasthouden, want anders lag je boven op een paar mensen. Haha weer een ervaring rijker.
Zondags(15feb) hebben we onze huisbaas erbij gehaald voor advies over trips in Suriname. Dat overleggen duurde de hele middag.. wanneer je een Surinamer iets vraagt zal hij/zij niet snel ‘to the point’ komen, nee nee daar komt nog een heel verhaal bij. Uiteindelijk hebben we besloten om vrijdag(20feb) op trip te gaan naar Jaw jaw en Isadau. We gaan zelfs een stukje verder dan het gebruikelijke Isadau, dit omdat onze huisbaas ons vertelde dat de voorzieningen daar beter zijn en er 24 uur wifi is… niet dat dat een must is.. maar goed! Ik ben zeer benieuwd…. Hier zal ik jullie na het weekend meer over kunnen vertellen!